Instituut ter verheffing van het onopvallend individu
Waarheid & dromen
De mens is getraind om zijn omgeving te observeren, te analyseren en te concluderen of er gevaar is, of iets interessant is en wat sowieso niet de moeite waard is. Vanuit die ervaring hoeft niet elke ontmoeting opnieuw bekeken te worden, maar hoeft het enkel getoetst te worden aan eerdere conclusies. Met andere woorden, als er niets opmerkelijk verschillends opvalt in vergelijking met wat je denkt dat het is, is dat het gewoon. Een optelsom van observatie maakt duidelijk met wat voor mens je te maken hebt.
In een hoop dingen zit een grote schoonheid of kwaliteit, maar doordat het dagelijkse dingen zijn, wordt het als vanzelfsprekend ervaren en wordt de kwaliteit of schoonheid niet meer gezien.
Ik heb het beeld van een toevallig passerend iemand gebruikt aan de hand van deze foto ben ik gaan associëren/ fantaseren. De foto is wat ze is, de waarheid. En ik bedenk wat ze zou kunnen zijn, willen zijn, wat haar dromen zijn en wat voor droom ik haar zou kunnen geven. En wat ik vind dat ze verdient.
Ik heb mijn positie gebruikt om de persoon die normaal weinig aandacht krijgt belangrijk te maken.
Deze persoon heb ik in de schijnwerpers gezet door een boek over haar te maken als een soort dossier. Hierin gaat het over haar leven en dromen volgens mij. Het is verdeelt in vier hoofdstukken. In hoofdstuk één gaat het om de constatering. Het is een moeder die wel wat anders wil als alleen moeder zijn. Ze denkt wel na over wat ze eigenlijk wil, maar ze durft de stap niet te nemen. Hoofdstuk twee maakt duidelijk dat ze de stap steeds maar uitstelt en dat er constant twijfel is. In hoofdstuk drie laat ik zien wat voor droom ik voor haar heb en op wat voor manieren dit uitgewerkt kan worden. En tenslotte in hoofdstuk vier, eigenlijk ook een beetje een droom voor haar van mij, heb ik een instituut opgericht ter ere van haar. Het instituut ter verheffing van het onopvallend individu.
De mens is getraind om zijn omgeving te observeren, te analyseren en te concluderen of er gevaar is, of iets interessant is en wat sowieso niet de moeite waard is. Vanuit die ervaring hoeft niet elke ontmoeting opnieuw bekeken te worden, maar hoeft het enkel getoetst te worden aan eerdere conclusies. Met andere woorden, als er niets opmerkelijk verschillends opvalt in vergelijking met wat je denkt dat het is, is dat het gewoon. Een optelsom van observatie maakt duidelijk met wat voor mens je te maken hebt.
In een hoop dingen zit een grote schoonheid of kwaliteit, maar doordat het dagelijkse dingen zijn, wordt het als vanzelfsprekend ervaren en wordt de kwaliteit of schoonheid niet meer gezien.
Ik heb het beeld van een toevallig passerend iemand gebruikt aan de hand van deze foto ben ik gaan associëren/ fantaseren. De foto is wat ze is, de waarheid. En ik bedenk wat ze zou kunnen zijn, willen zijn, wat haar dromen zijn en wat voor droom ik haar zou kunnen geven. En wat ik vind dat ze verdient.
Ik heb mijn positie gebruikt om de persoon die normaal weinig aandacht krijgt belangrijk te maken.
Deze persoon heb ik in de schijnwerpers gezet door een boek over haar te maken als een soort dossier. Hierin gaat het over haar leven en dromen volgens mij. Het is verdeelt in vier hoofdstukken. In hoofdstuk één gaat het om de constatering. Het is een moeder die wel wat anders wil als alleen moeder zijn. Ze denkt wel na over wat ze eigenlijk wil, maar ze durft de stap niet te nemen. Hoofdstuk twee maakt duidelijk dat ze de stap steeds maar uitstelt en dat er constant twijfel is. In hoofdstuk drie laat ik zien wat voor droom ik voor haar heb en op wat voor manieren dit uitgewerkt kan worden. En tenslotte in hoofdstuk vier, eigenlijk ook een beetje een droom voor haar van mij, heb ik een instituut opgericht ter ere van haar. Het instituut ter verheffing van het onopvallend individu.
